Godzilla VS Megaguirus (2000)

Trailer

Powrót Godzilli był ok, kolejny film w nowej serii jest lepszy… ale no właśnie to ale wiąże się z pojęciem „serii”, gdyż w przeciwieństwie do serii Sowa jak i Heisei, brak tu jakiejkolwiek ciągłości fabularnej  i niemal każdy film jest kolejnym rebootem serii i będzie się jedynie odnosił do oryginalnego filmu.

               

Fabularnie film trzyma się całkiem nieźle, fakt ludzie mają pomysł jak pozbyć się Wielkiego G w stylu Doktora Zło, ale to tylko wzbudza nostalgię niż przeszkadza. Świat przedstawiony jest całkiem nieźle zaprojektowany, fajnie ogląda się taką alternatywną historie, gdzie całkowicie zrezygnowano z elektrowni jądrowych.

Film oglądało mi się wyjątkowo przyjemnie, bardzo dobrze się przy nim bawiłem i nie nudził mnie nawet na chwilę, pojawiły się też sceny niczym z jakiegoś horroru klasy B. Postacie są ok. Taki Tohowy standard, mamy twardą Panią Major (nie Motoko niestety), Nerda, Panią Profesor i dzieciaka (który po swoim  krótkim wątku nagle gdzieś znika na resztę filmu).

Wielki G… cóż to powrót pierwszego Godzilli w sumie, choć wykorzystano strój bardzo podobny do tego z Powrotu Godzilli i co ciekawe tym razem wielki G jest zielony, tak jak w pierwszej kreskówce i komiksach Marvela. Z początku byłem fanem tego designu, ale po tym filmie mam dziwne skojarzenia z designem z King Kong Vs Godzilla, gdzie Wielki G miał dziwnie małą głowę i tu też mam takie wrażenie. Wykazuje się też sporą inteligencją przez co starcia z nim były ciekawe.

Megaguirus to znów nowy twór (chociaż mocno inspirowany potworem z Rodana), to wielka prehistoryczna ważka… i wygląda ohydnie (to jest dobrze), to tutaj mamy te nieco gore’owe sceny i szczerze jakoś poczułem się tutaj niepewnie. Pojedynek z Wielkim G był całkiem widowiskowy i miał parę fajnych i śmiesznych scen (Body slam!!!)

https://giphy.com/gifs/funimation-wrestling-godzilla-OgFpLJEtoYD7O

Poza różnymi śmiesznostkami  w stylu Body Slamu film wygląda naprawdę bardzo dobrze, materiały kompozytowe wyglądają o niebo lepiej niż w poprzedniej produkcji, a nie które sekwencje wyglądają genialnie (chociażby scena z Panią Major i Godzillą  na oceanie), robota modelarska znów jest świetna i jedyne co psuje efekt to baaardzo kiepskie myśliwce wygenerowane na czyimś GameCubie.

Niewiele się spodziewałem po tym filmie, a tu okazało się, że mam do czynienia z bardzo przyjemnym filmidłem z wartką akcją sympatycznymi bohaterami i ciekawym światem przedstawionym. Nie przepadam za serią milenijną, ale ten film skłania mnie do zmiany stanowiska.

Godzilla 2000: Millennium (1999)

 Trailer

Cóż, to że Japończycy nie byli specjalnie zachwyceni produktem Emmericha i swoim filmem odpowiedzieli bardzo szybko, bo już rok później Toho wypuściło do japońskich kin Powrót Godzilli (jak ten tytuł jest znany w Polsce)… i suma summarum jest to gigantyczny środkowy palec skierowany w stronę USA, bo film wręcz momentami korzysta z elementów tamtego filmu w.. tyle, że w formie żartu. Bohaterowie Emmericha schronili się w tunelu? Mamy tu podobną scenę, tyle, ze wielki G nie robi sobie wiele z tego i po prostu zaczyna ten tunel zapadać pod swoim ciężarem xD. Gdzie indziej wojsko chce zabić Godzille nowymi suprrakietami, oczywiście nic to nie daje. A co zabiło Zillę? Właśnie rakiety! Takich drobnych i bardziej grubych dowcipów z filmu amerykanów jest pełno i stosunkowo łatwo je wyłapać.

Fabularnie to niestety reboot, możemy już zapomnieć o serii Heisei czy Sowa, film z 1999 odnosi się tylko do pierwszego filmu. Szkoda, bo finał Heisei jak i spójność tej serii to ogromny potencjał na sequele. Niemniej film ogląda się bardzo dobrze, nie jest to nic nadzwyczajnego, od wypluty na szybko scenariusz, który mógłby posłużyć jako zapchaj dziura dowolnej serii o Godzilli, ale jest przyzwoity, naprawdę bywały  dużo gorsze historie.

Pod względem postaci jest wcale nieźle, postacie to takie… można powiedzieć lepsze (eony lepsze wersje postaci z filmu Emmericha (minus Jean Reno), tak wiec mamy ekscentrycznego naukowca samego wychowującego córkę, żadną sławy dziennikarkę i zuego i podłego szefa agencji bezpieczeństwa. Postacie pierwszoplanowe jak i drugo planowe były sympatyczne (oprócz oczywiście tego Zuego) i można było się z nimi utożsamić, zwłaszcza w drugiej połowie filmu, gdzie stawka była znacznie wyżej podniesiona.

Nowy Godzilla jest… ok, design może nie zachwyca mnie tak jak dawniej, ale to wciąż jeden z lepszych projektów tego potwora, kiedyś nawet uważałem go za swój ulubiony, ale jakoś przez te lata bardziej się jednak przekonałem do wersji Heisei. Sam Wielki G jest znów neutralnym potworem skupionym na niszczeniu źródeł energii, ale jak to bywało w Heisei przy okazji ocali ludzkość od zagrożenia z kosmosu.

Nowy potwór o imieniu Orga… (taaaaa)…. Cóż pojawił się w filmie tak naprawdę tylko na kilka minut (wcześniej był tylko w formie statku kosmicznego), ale i tak fajnie pokazał czego brakowało w amerykańskiej wersji. Plus dla Orgii, że pokazał inteligencje Godzilli, bo Wielki G musiał trochę pogłówkować, żeby się pozbyć złego ufoka.

Główną bolączką tego filmu są dla mnie efekty specjalne, bo są w cholerę nierówne, głównie chodzi tu głównie o sekwencje kompozytowe, które momentami wyglądały wyjątkowo biednie, CGI też tradycyjnie ssie, a modelarstwo momentami się niestety krztusi.

Fakt faktem film na moje był zrobiony na szybko, aby jak najszybciej odpowiedzieć na amerykański film i tak jest eony lepszy od filmu Emmericha, ale parę miesięcy więcej, byłby znacznie lepszy.

PS. Podobno wersja amerykańska tego filmu jest dużo lepsza niż oryginał.

Godzilla: The Series (1999-2000)

  Opening  

Amerykański Remake to śmieć i dno, do tego film postarzał się strasznie źle, ale nie wszystko co było związane z wytworem Emmericha, było beznadziejne, chwalono muzykę, a Jeana Reno zawsze fajnie się ogląda na ekranie… No i jest jeszcze kreskówka.

Seria jest bezpośrednią kontynuacją filmu (choć lekko zmienia to i owo na początku), do drużyny naukowców znanej z filmu dołącza haker i agentka francuskiego wywiadu (w miejsce postaci Jeana Reno) no i dodatkowo droid Nigel, który ulega zniszczeniu w każdym odcinku, no i rzecz jasna Godzilla Junior.

Generalnie cała kreskówka pi raz drzwi jest niczym innym jak… remakiem kreskówki Hanny Barbery z lat 70tych. Motyw jest w zasadzie ten sam. Grupa naukowców, szuka różnorakich mutacji, a za ich statkiem jak cień podąża Godzilla Junior. I ogląda się to naprawdę znakomicie, raz że ogólnie jakość scenariuszy poszczególnych odcinków jest lepszy, od tego co wymyślili scenarzyści Godzilli z 1998, dwa Godzilla Junior, jest wreszcie Godzillą, a nie przerośniętą Iguaną. Co prawda oba sezony nie posiadają jako takiego wątku przewodniego, ale pojawiają się konsekwencje wydarzeń i jest parę dwuodcinków o inwazji obcych (Showa style z domieszką Borga ze Star Trek).

Potworów jest mnóstwo, ale w zasadzie jedynym potworem ze studia Toho jest Godzilla, reszta to wymysł na potrzeby serialu, zatem niestety nie zobaczymy choćby King Ghidory w amerykańskim stylu, niemniej designy tych stworów są… ok. kontynuują styl zmutowanych zwierząt i widać, że ktoś miał wyobraźnie. W sumie nieco na siłę można powiedzieć, że dostajemy ekwiwalent Mechagodzilli w postaci Cyber-Godzilii, będącym scyborgizowanym Zillą z pierwszego filmu. Dostajemy też wyspę potworów.

Sam Godzilla Junior, jest dużo bliższy swojemu pierwowzorowi, jest nieco inteligentniejszy niż Zilla i przy tym zieje nuklearnym żarem i byle rakieta nie jest w stanie go zabić.
Bardzo miłe zaskoczenie, dostaliśmy bardzo dobrą kreskówkę opartą na bardzo gównianym filmie kinowym, wierniejsza oryginałowi, przyjazne postacie, całkiem nie głupie odcinki i Godzilla zachowujący się jak Godzilla.

(God)Zilla (1998)

  Trailer    

2 tygodnie zajmuje mi napisanie czegokolwiek o tym... hmm filmie? Bo jak wszyscy fani Godzili japońskiej jestem fanem produkcji Emmericha. Bo film jest żenujący jako film o wielkim G, ale nie jest całkowicie kiepski z tego powodu, że to film o Godzilli, bo nawet w oderwaniu od tej franczyzy przedstawia się nie najlepiej.


 Generalnie film ssie pod niemal każdym względem, nawet te słabsze i najbardziej campowe filmy z serii Showa mają ciekawszych i sympatyczniejszych bohaterów, może nie jest tu tak źle jak w Bay?owskich Transformers, ale spokojnie można ten film traktować jako protoplastę tych filmów. Fabuła jest jaka jest, bardziej nawiązuje do innego filmu z potworem aniżeli do Godzili (The Beast From 20,000 Fathoms).  Efekty specjalne? ssą niemiłosiernie i postarzały się wyjątkowo paskudnie CGI jest do bólu sztuczne i strasznie to przeszkadza jak na zdjęcia prawdziwego NJ mamy nałożonego potwora z CGI? taniego CGI. I to jest ten mały szczegół, który odróżnia Japońską Serie, tam wszystko się ze sobą komponowało, tutaj jest niestety na odwrót, wszystko się ze sobą gryzie, a kiepskie postacie nie pozwalają popłynąć z historią, a tylko się można wkurzyć.

PS. Plus za Jeana Reno, on zawsze jest na probsie.

Godzilla vs. Destoroyah (1995)

Trailer

Ostatni film w serii Heisei z Wielkim G i... jest to bardzo istotny film zarówno dla samej Heisei jak i dla całej franczyzy, to tutaj Godzilla umiera i przy okazji mamy (oprócz Biolante) jedynego nowego potwora w tej serii.

Film... jest bardzo dobry, jak dla mnie drugi co do jakości w serii Heisei (jednak nic dla mnie nie przebije Godzilla Vs Mechagodzilla 2). Efekty specjalne są świetne, a potwory jeszcze lepsze tym razem w cenie jednego filmu dostajemy dwie Godzilla, rzecz jasna Wielkiego G, który wygląda genialnie w swojej chorej formie jak i podrosłego Juniora, który w końcu wygląda bardzo podobnie do swojego ojca (ma tylko zielonkawą skórę), Junior dostaje też swoją formę dorosłą, ale tej niewiele żeśmy niestety widzieli. Główny adwersarz to Destoroyah, czyli inkarnacja niszczyciela tlenu, który zabił pierwszego potwora i design tego czegoś jest genialny, zarówno wczesne formy jak i wersja ostateczna. A finałowa bitwa iście epicka.

 

            Fabularnie film spełnia wymagania jakie się oczekuje od finału tak solidnej serii jak seria Heisei. Film nabrał poważnego tonu i ogólna „taniość”, która pojawiła się w poprzednim filmie zginęła. Klimat był odpowiedni do ogólnej powagi i czuć nadchodzące zagrożenie, nie tylko od wciąż mutującego Destoroyah, ale i również od umierającego Godzilli. Obraz pięknie też nawiązuje do pierwszego filmu z 1954, pojawia się nawet jedna z postaci i trzy inne są wspominane/

            Finał rzecz jasna mnie poruszył i do dziś kręci mi się w oku łza gdy oglądam śmierć Godzilli, a przy tym ogromnie mnie cieszy widok w pełni dojrzałego Juniora. Tak myślałem nawet o tym jak mogłaby się potoczyć seria, gdyby ją kontynuowali z Juniorem jako Godzillą. Chyba coś napiszę przy następnej okazji.